| Runningteam Laarbeek Team 56 |
|
|
Het aangrijpend lied wat Lisanne Spaander zong tijden de teambijeenkomst op 20 februari 2016 in Rotterdam: “Ik ben een vechtersbaas Mij krijg je echt niet klein Zal vechten voor wat ik het waard ben” Beluister hier het nummer van haar optreden: Zaterdagmorgen 20 februari hebben we de eerste training afgewerkt voor de Roparun. De lopers Arno van de Kam, Rob Mestrom, Remon de Fost, Marco van den Wildenberg, Joan Briels en Mies van Berlo werden keurig genavigeerd door Mari van der Heiden en Joke van Loon. De chauffeurs Albert van den Heuvel, Hans Smits, Peter Verhagen en Joris van Boheemen wisten telkens na 3 kilometer een plekje te vinden om te wisselen. Peter zorgde ook nog even voor de koffie onderweg. Mari had een mooie route uitgezet van 37.5 kilometer in Laarbeek, deze werd precies in 3 uur afgelegd. "Hoi pap hoe was het in het ziekenhuis vandaag? "
"Goed meisje. Uitslagen waren verder goed gelukkig. We hebben trouwens een foldertje gekregen en een huisje aangeboden gekregen om op vakantie te gaan!" "Goh pap wat leuk!" Dat was onze eerste kennismaking met Roparun. Dan word je toch nieuwsgierig en ga je via internet eens opzoeken wat deze organisatie doet. Dankzij Roparun hebben we namelijk een heerlijk lang weekend aan zee gehad met ons hele gezin en kinderen. Op dat moment sta je wederom weer stil wat er allemaal gebeurd is in 3,5 jaar tijd. Mijn vader kreeg destijds de diagnose darmkanker... Uitgezaaid... 3 maanden... Maar dankzij de juiste behandeling de juiste artsen maar vooral ook zijn doorzettingsvermogen en die van mijn moeder hebben ze samen alle verwachtingen tot nu toe overtroffen! Helaas na een zware operatie in december 2014...en veel chemo kuren verder... Was in het in maart 2015 weer raak... Opnieuw weer de "molen" in. Toen we in augustus van dat jaar een uitnodiging kregen vanuit Roparun om er even uit te gaan, kwam die precies op tijd. Want een nieuwe operatie zat er weer aan te komen. We hebben heerlijk genoten van elkaar. Even eruit om samen te zijn. Kanker je draagt deze ziekte niet alleen... Je draagt hem samen... Het is nog steeds een ziekte waarvan je niet altijd weet hoe deze zich ontwikkeld... En daarom is het zo belangrijk dat er aandacht is voor alle organisaties die er zijn en die helpen om deze ziekte "verder" onder controle te krijgen op welke manier dan ook. Ook door patiënten en familie fijne momenten te gunnen. Maar ook materialen te schenken, donaties voor onderzoeken en nog veel meer.... Dikke pluim voor iedereen die op een of andere manier aan deze organisatie een bijdrage levert! Bedankt Roparun namens ons allemaal!. Tanja Jonkers van Hoof |
Blogarchief
November 2018
|